Gesprek met de ombudsvrouw van Westerveld

Om de tafel met …

Corine Vogelaar heeft een serie gesprekken met mensen die, net als de Adviesraad, actief zijn op het terrein van zorg en ondersteuning, jeugdhulp of werk en inkomen. Wie zijn zij, wat doen deze mensen en met welke vragen kun je bij hen terecht.

Mijn eerste gesprek is met de sociaal ombudsvrouw, mevrouw Jozien Schrale-Oranje.

“Op welke bel moet je drukken?”

Om maar direct met de deur in huis te vallen…. met welke vragen kunnen mensen bij u als sociaal ombudsvrouw terecht?

Jozien Schrale-Oranje steekt direct van wal.
“Mijn functie is in 2015 in het leven geroepen om te voorkómen dat mensen in het contact met de gemeente tussen wal en schip zouden raken. Mijn werkterrein ligt op het vlak van de WMO, de Participatiewet en de Jeugdwet. Denk aan zaken als het aanvragen van extra voorzieningen, bijzondere bijstand, kwijtscheldingsbeleid, schuldenproblematiek e.d. Jeugdzorg is trouwens wat minder bij mij in beeld.

Mensen zien vaak door de bomen het bos niet meer en weten niet op welke bel ze moeten drukken om hun probleem aan te kaarten”.

“Ik merk dat het bieden van een luisterend oor steun kan geven”, zo vervolgt ze. “Mensen met zorgvragen hebben soms moeite om zich staande te houden en wegwijs te geraken in het wel op een doolhof lijkend web van regelingen en instanties. Dan ervaart men het als prettig dat er een onafhankelijk iemand is die de tijd neemt om te luisteren, daadwerkelijke belangstelling te tonen, te informeren en verbindingen tot stand te brengen of herstellen”.

“Wat ook nog wel eens voorkomt is, dat mij vragen gesteld worden, die een beetje aan de rand van mijn werkveld liggen, zoals belastingen, overlast in de buurt, groenvoorziening/toegankelijkheid van voetpaden en dergelijke. Ik probeer ook in dat soort gevallen te helpen met luisteren, adviseren en zo mogelijk bij te dragen in oplossingen”, aldus de sociaal ombudsvrouw.

Dat klinkt heel mooi en heeft ook zeker raakvlakken met de Adviesraad. Hoe ziet uw werk er in de praktijk uit?

“Wat ik heel belangrijk vind is om te gaan praten met degene die met een vraag of probleem bij mij komt. Het is vaak heel nuttig om sámen naar de situatie te kijken en dan alles goed op een rijtje te zetten. Inwoners die met mij in gesprek willen, kunnen mij bellen of mailen en mij bij hen thuis uitnodigen. Of, als men dat liever heeft, op het gemeentehuis.

De volgende stap is dat we kijken op welke manier we tot een oplossing kunnen komen. Soms is dat informatie of advies over de mogelijkheden van cliëntondersteuning, begeleiding, het indienen van een klacht of het starten van een bezwaar- of beroepsprocedure”.

U bent in 2015 door de gemeente Westerveld aangesteld. Bent u daarmee niet erg afhankelijk van de gemeente?

“Dat is een goede vraag, maar nee, ik ben absoluut onafhankelijk van de gemeente. Ik heb geen belangen hier, maar vervul zeg maar een ‘tussenrol’ tussen de Westervelders en de gemeente”.

Geen macht, maar wel invloed!

Als sociaal ombudsvrouw houdt ze vragen, wensen, zorgen en ervaringen van mensen bij. En daar waar ze herhaaldelijk dezelfde problemen tegenkomt, rapporteert ze daarover naar de gemeente.
“Wanneer ik terugkerende kwesties die naar mijn mening aangekaart moeten worden, heel zakelijk op een rijtje zet, krijg ik vaak zaken bij de gemeente in beweging. Ik heb geen macht, maar wél invloed, zegt ze met een veelbetekenende knipoog!

Mensenwerk

Opvallend is het pleidooi van Jozien Schrale-Oranje voor het erkennen van de moeilijk taak waar ambtenaren voor staan, wanneer zij bijvoorbeeld een indicatie moeten stellen voor de WMO. Dat gebeurt op basis van een zogenaamd keukentafel-gesprek.
“Het is echt heel moeilijk om tijdens zo’n gesprek alle noodzakelijke informatie helder te krijgen. Er zitten twee partijen om die keukentafel die elkaar niet kennen, terwijl er toch heel vertrouwelijke informatie gevraagd wordt. En dat terwijl er een ongelijkheid is in afhankelijkheid. Voor een aanvrager is zo’n gesprek natuurlijk heel spannend, want er hangt veel vanaf. Ik heb er wel eens bijgezeten en realiseer me goed dat het zeer complex is en echt mensenwerk blijft!”

Niet alles is oplosbaar

Het blijkt dat het in sommige gevallen heel lastig is om tot oplossingen te komen.
“Er zijn soms belanghebbenden die ik meermalen bezoek, maar waarvoor een in hun ogen passende oplossing niet in het verschiet ligt. Ook medewerkers van de gemeente moeten soms constateren dat niet alles oplosbaar is, hoezeer men zijn best ook doet. Er zijn nu eenmaal grenzen aan de mogelijkheden, evenzo goed als soms belanghebbenden over de grens van het redelijke klagen”.

Ons kent ons

De Adviesraad Sociaal Domein Westerveld streeft ernaar om zoveel mogelijk partijen die actief zijn op het sociaal domein te kennen. Vandaar deze serie “Om de tafel met …”. Hoe kijkt u naar dit initiatief?

“Ik acht het van belang dat al diegenen die in het sociaal domein een rol spelen, van elkaars bestaan en elkaars activiteiten op de hoogte zijn. Op die manier kunnen wij elkaar versterken en belanghebbenden nog beter ondersteuning bieden, daar waar dat nodig is”, zo besluit Jozien Schrale-Oranje ons gesprek.

 

Geef een reactie